|
Evet, tam on iki tane dev adam. On iki tane dev yürek. Türkiye’ de düzenlenen “2010 Dünya Basketbol Şampiyonası” hiç unutamayacağımız müsabaka ve görüntülerle sona erdi. Turnuva, heyecanı ve ritmi ile gerçekten turnuvaya katılan tüm takımları ve onların taraftarlarını tatmin etmekten öte izleyenlere inanılmaz bir adrenalinde kattı.
Bu heyecan ve adrenalinde kuşkusuz en büyük pay bizim “On iki dev adam” diye andığımız basketbol milli takımımıza aitti. Turnuva öncesinde her ne kadar hazırlık maçlarında pek iyi performans sergileyememişlerse de asıl mesainin turnuva başladığında olacağını onlar çok önceden fark etmişlerdi. Nitekim bunu da zaten dünya ikincisi olarak gösterdiler.
Aslında bu bizim için yarım kalan bir işti bir nevi. Çünkü geçtiğimiz “Dünya Şampiyonası”nda ve “Avrupa Şampiyonası”nda milli takımımız madalya şansını kıl payı kaçırmıştı diyebiliriz. O günlerde şansızlıkta bizi bir türlü bırakmamıştı. Hani derler ya zaman her şeyin ilacıdır diye. İşte zaman bize o etkisini dünya ikinciliği ile gösterdi. Gerçekten de bu tür duyguları yaşamak; artık yaşamın, yaşamanın ne kadar zor olduğunu kelimelerle ifade edemeyeceğimiz şu günlerde bize biraz da olsa mutluluk katıyor.
Bu ikincilikte pay sahibi diğer bir kesimde milli takımımızın maçlarını hınca hınç dolduran o imrenesi taraftarımıza aitti. Kim bilir beklide milli takımımız her maça seyircisinin desteğini arkasına alarak on sayı önde başlıyordu bekli de. Bunu biz dışarıdan fark etmeyebiliriz ama onların yüreklerinde bu duyguyu yaşadıkları bence kesin.
Şampiyona finalini düşündüğümüz zaman aslında birinciliğin gelmesi içten bile değildi beklide ama bir basketbol ekolü ile karşılaştığımız Amerika’nın da ne kadar iyi oynayabileceğini de tahmin etmemiz gerekir. Nitekim bu turnuva başlangıcında müsabakaların seyri şampiyonun ya Amerika ya da Türkiye olacağını taraflı tarafsız herkes tahmin edebiliyordu. Öylede oldu zaten. İnşallah önümüzdeki turnuvalarda basketbol dahil diğer branşlarda da zaman bize en iyi ilacın kendisinin olduğunu bir kez daha gösterir.
|
