Devlerin Nefesi

Çın çın
Çınlıyor kafamda
Kurbağaların sesi
Yok!
Kurbağaların değil,
Bu devlerin nefesi

Çın çın
Çınlıyor kafamda
Kurbağaların sesi
Doğmuyor içime ötesi
Şiir
Devlerin işi
Benim gibi bir cüce kişi
Yeltenmesin sakın
Devlerle boy ölçüşmeye
Ne o?
Nedir o?
Birden bire karşımda beliren
Arka ayakları üstünde duran
Garip yaratık?
Nasıl da bakıyor
Toparlak gözleriyle
Hiç kıpırdamadan bana
Bak!
Titremeye başladı şimdi
Bu cumcuma
O titredikçe,
Görünmez teller havada
Çarpıyor suratıma
Dur diyorum sana!
Ne oluyor bu titremek?
Dinlemiyorsun,
Dinlemek istemiyorsun demek
Öyleyse seni
Gebertmek gerek..!
Uzatarak elimi yanımda yanan muma,
Ateşini tuttum yaratığın başına
Ve ateş
Büyüdü
Büyüdü
Ikiye bölündü
Bir parçası
Top top
Uçtu havaya
Ve bu ateşten top havalarda dolaştı
Geldi,
Yuvarlandı,
Düştü önüme
Erimiş demirden sıcak,
Cam gibi parlaktı bu yuvarlak
Yaratığın başındaki ateş ise
Yandı
Yandı
Ve söndü
Yaratığı deliye döndürdü
Başladı sıçramaya
Yüzünü yerelere sürüp
Öteye beriye koşuşmaya
Ağzı burnu şişmişti
Gelip tam karşıma dikildi
Parlak gözlerini gözlerime dikti
Ve bekledi
Bak..!
Şimdi karşımda
Bir şair de belirdi
Şair bağırıyor,çağırıyor
"kalem! kalem!"
Diye haykırıyor
Doğdu demek içine..!
Kalem arıyorsun demek
Döktürmek için kağıdın üzerine
Kalem ha..!
Yazacaksın
Yazacaksın da,
Yazılarımı bir yana atarak
Yazılarını okuyacaklar
Bana cüce deyip
Seni dev sanacaklar
Yok sana kalem!
Yok..!
Nafile yere bağırıp çağırma
Kim koşar imdadına..?
Ne o?
Karşımdaki yaratık sallandı
Bir o yana
Bir bu yana
Ve bir kalem atarak
Şairin kucağına
Sessiz bir kahkaha salıverdi
Bakarak suratıma
Çın çın
Çınlıyor kafamda
Kurbağaların sesi
Yok!
Kurbağaların değil,
Bu devlerin nefesi